আপোন বতাহ জাক
আহে আৰু উভতি যায়
ভাৱনাৰ সূতাডাল কঁপি কঁপি থৰ লাগে ।
আৰম্ভণি বোৰ শেষ হয়,
আৰু শেষ বোৰ স্বাভিমানী হৈ উভতি আহে
সন্দেহ বোৰ সলনি হয়,
শেষ নহয় ।
তথাপি তোক ভালপাওঁ (সন্দেহ নাই)
তইটো মোৰ জীৱন,
মোৰ স্বাভিমান ।
কবিতা :: অৱশেষ --- নয়নজ্যোতি দাস
বৰ্তমান জনপ্ৰিয় লিখনি
শিতান: গল্প
মুঠ পঢ়ুৱৈ সংখ্যা:4,539
