“Thank you” আৰু কিছুমান বিশেষ ‘ইমোজী’ৰে মেছেজবোৰৰ ৰিপ্লাই দিয়াত ব্যস্ত থাকিলেও অতি আগ্রহৰে অপ্রত্যাশিত মেছেজৰ বাবে অপেক্ষাৰত ইসিতা । কিন্তু নাই, সেই বিশেষ ব্যক্তিগৰাকীয়ে এতিয়ালৈ “হেপ্পী বার্থডে’” বুলি ইসিতালৈ মেছেজ কৰা নাই । ধৈর্য্যৰ সীমা চেৰাই যোৱাত মোবাইলটোক বিচনাতে পেলাই থৈ ইসিতা কিছু কথা নিজৰ মন-মগজুৰ লগতে পাতিব ল’লে ।
মগজুৱে ক’লে, “অপেক্ষা কাৰ মেছেজৰ কৰিছা ? যাৰ সৈতে তুমি কিছুদিন আগতে ‘ব্রেক-আপ’ হোৱা বুলি জনাইছা” ।
মনে কৈছে, “ যিয়েই নহওঁক তাৰ জন্মদিনত মই শুভেচ্ছা জনাইছিলো, গতিকে তাৰো দায়িত্ব হয় মোক শুভেচ্ছা জনোৱা” ।
মগজু, “ কিন্তু যাৰ সৈতে তুমি সম্বন্ধহে ৰাখিৱ নুখুজা তাৰ বাবে ইমান প্রতিক্ষাৰত কিয় ?”
এইখিনিত মনে অতীতৰ কিছু কথা ৰোমন্থন কৰি লৈ নিমাত হৈ থাকিল ।
আকৌ মগজুৱে প্রশ্ন কৰিলে, “ তাৰ সৈতে কিয় সম্বন্ধ বিছিন্ন কৰিলা ?”
মনে উত্তৰ দিলে, “ সেই সম্বন্ধত মই সুখী নাছিলো আৰু যিটো সম্বন্ধত মই সুখী নাই সেই সম্বন্ধইদি কেনেকৈ আনক সুখী ৰাখিব পাৰো ?”
মগজু, “ তেন্তে তাৰ অবিহনে আজি তুমি সুখীনে ??”
আকৌ মনে মৌনতা অৱলম্বন কৰি কিছু ভাবিব ল’লে । তেনেতে চিনাকী নম্বৰৰ পৰা মেজেছ আহিল মোবাইলত । মেছেজ বক্সটো খুলি চাওঁতে লিখা আছিল, “ Hi, Please open the door ! Now, I’m on the outside” . কোনো পলম নকৰাকৈ ইসিতাই নিজ এপাৰ্টমেন্টৰ দুৱাৰ খুলি চালে । অবিশ্বাস্য, অকল্পনীয় সন্মুখত অনুৰাগ উপস্থিত আছিল । হাতত লোৱা গিফ্টৰ পেকেট ইসিতালৈ আগবঢ়াই অনুৰাগে ক’লে, “ Wish you a very happy b’day dear Ishu”. সকলো অবাস্তৱ আৰু অবান্তৰ যেন লাগিল ইসিতাক কিন্তু মাতটো দেখোন অতি চিনাকী । নহয়, এয়াই বাস্তৱ ; ইসিতাই থিৰাং কৰি ল’লে ।
যদিওৱা আজি ইসিতাৰ জীৱনৰ এটা বছৰ কমি আহিছিল, কিন্তু ইসিতাৰ জীৱন নির্দিষ্ট সেই একেটা বিন্দুতে আকৌ ঘুৰি আহি থমকি ৰৈ গ’ল ।
