যাত্ৰাটোত সেইদিনা সুখি হৈছিলো --- ডিম্বেশ্বৰ কোচ

এদিন হৰ্ঠাত জৰুৰী কামত Gandhidham ৰ পৰা Ahmedabad লৈ আহিব লগা হ'ল ৷ চৰকাৰি বাছেৰে ৷ ( চৰকাৰি বাছ সেৱা(GSRTC) বৰ সুপৰিকল্পিত আৰু সুন্দৰ ৷ ৰাস্তা পদুলি যথেষ্ট উন্নত৷ সেয়েহে এদিন বাছেৰে গুজৰাতৰ পৰা পুনে লৈও যাত্ৰা কৰিছিলো ) সেই দিনাখন সহযাত্ৰী হিচাপে এজন ডেকালৰা পিছৰ চিটত বহিলহি ৷ লগত দুটা বেগ ৷ সম্ভব অগুজৰাতি আছিল নেকি ...? কিছুদুৰ যোৱাৰ পাচত সকলো যাত্ৰী আচৰিত,ইটোৱে সিটোৰ মুখলৈ চাইছে | বাছ খনত এটি কুকুৰা পোৱালী ৷চিক চিক শব্দ ৷ পৰিচালকে বছ খন ৰখাবলৈ নিৰ্দ্দেশ দিছে | মনতে ভাবিলো কি হ'ব এতিয়া ৷ কুকুৰা পোৱালিটো ধৰি পৰিচালকজনে খঙেৰে মাত লগালে "কুকুৰা পুৱালিটো কোনে আনিছে কব লগে আৰু ভদ্ৰ ভাবে বাছৰ পৰা নামি জাবলৈ অনুৰোধ কৰিলে আৰু ক’লে বন্যা জীব-জন্তু যেনেকৈ ধৰা বা হত্যা কৰা মানা আছে থিক তেনেকৈ গাড়ীৰে নিয়াও মানা আছে ৷ ল’ৰাজনক আকৌ ক’লে "যাবৰ মন আছে যদি কুকুৰা পোৱালিটো সৌ বননী ডৰাত মেলি দিব পাৰা | উপায় নাপায় ল’ৰা জনে পোৱালিটো মেলি দিবলৈ বাধ্য হ'ল ৷ তাৰ পাচতহে বাছ খনে যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছিল | এজন সাধাৰণ শ্ৰেণীৰ চাকৰীয়াল বা সাধাৰণ নাগৰীক হৈও ঘৰচিয়া ই হওক বা বনৰীয়াই হওক, জীব সংৰক্ষনত ইমান সচেতন | মনটোক লাজ বোধে আবৰি ধৰিছিল ৷ অসমত চলি থকা গঁড় হত্যাৰ ঘটনাবোৰ মনলৈ আহিছিল | পৰিচালক জনলৈ চায়ে গন্তব্য থলি পাইছিলোগৈ | কিবা এটা সুখানুভুতিৰে মনটো ভাল লগাইছিল | এঁওলোক কিমান সচেতন চাওক |